• Wilczy Szaniec | Wolfsschanze | Wolf's Lair

Adolf Hitler

Adolf Hitler – Führer

20.04.1889 – 30.04.1945 przywódca, Führer III Rzeszy odpowiedzialny za wybuch oraz część zbrodni II Wojny Światowej.

Przywódca (Führer) niemieckiego faszyzmu, zwany od jego nazwiska hitleryzmem, dyktator III Rzeszy, osobiście odpowiedzialny za zbrodnie popełnione przez reżim, którego był twórcą.

Dzieciństwo i młodość Adolfa Hitlera

Adolf Hitler urodził się 20 kwietnia 1889 roku w Braunau am Inn w Austrii. Jego dzieciństwo było trudne i miało wpływ na jego późniejsze życie i osobowość. Oto kilka faktów dotyczących dzieciństwa Hitlera i jego stosunków z rodzicami:

1. Rodzice: Ojcem Hitlera był Alois Hitler, urzędnik celnicy, a matką Klara Hitler (z domu Pölzl). Hitler miał kilka rodzeństwa, ale większość z nich zmarła w dzieciństwie, a jedynym rodzeństwem, które przetrwało, była jego młodsza siostra, Paula.

2. Relacje z ojcem: Adolf Hitler miał trudny związek z ojcem, Aloisem. Alois był surowy i wymagający, co wpłynęło na młodego Adolfa. Chłopiec często kolidował z ojcem i nie zyskał jego akceptacji. Alois zmarł w 1903 roku, gdy Adolf miał 13 lat.

3. Bliskość z matką: Adolf Hitler miał znacznie bardziej przyjazny związek z matką, Klarą. Była to cicha i łagodna kobieta, która wykazywała się opiekuńczością wobec swojego syna. Klara była także osobą religijną i wprowadziła Adolfa w katolickie wierzenia.

4. Chłopiec artysta: W dzieciństwie Adolf Hitler wykazywał zainteresowanie sztuką. Malował obrazy i marzył o karierze artysty. Niestety, nie został przyjęty do wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, co było dla niego rozczarowaniem.

5. Przeprowadzki: Rodzina Hitlera często się przeprowadzała. Adolf Hitler dorastał w kilku różnych miastach Austrii i Niemiec, co miało wpływ na jego brak stabilności i poczucie przynależności.

6. Śmierć matki: W 1907 roku, gdy Hitler miał 18 lat, jego matka Klara zmarła na raka piersi. Jej śmierć była traumatycznym przeżyciem dla Adolfa, który stał się jeszcze bardziej zamknięty w sobie i odizolowany.

7. Wędrówki i życie w Wiedniu: Po śmierci matki, Hitler przeniósł się do Wiednia, gdzie starał się przeżyć jako artysta, ale miał trudności finansowe i żył w biedzie. To okres, w którym zaczął rozwijać swoje skrajne przekonania polityczne i antysemickie.

Dzieciństwo Hitlera było pełne trudności rodzinnych, a jego stosunki z rodzicami pozostawiały wiele do życzenia. Te doświadczenia, w tym szczególnie bliska relacja z matką i trudny związek z ojcem, miały wpływ na jego kształtowanie się jako jednego z najbardziej kontrowersyjnych i wpływowych przywódców XX wieku.

Szkoły średniej nie ukończył i bez powodzenia zdawał egzamin do Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, następnie zarabiał na życie malowaniem pocztówek oraz jako pracownik murarski. W 1913 roku wyjechał do Monachium, gdzie bezpośrednio po wybuchu I wojny światowej wstąpił jako ochotnik do wojska bawarskiego.

Adolf Hitler podczas I wojny światowej

Adolf Hitler rozpoczął swoją karierę wojskową podczas I wojny światowej, gdzie służył w niemieckiej armii. Jego udział w wojnie miał znaczący wpływ na jego życie i przekonania polityczne. Oto krótka charakteryzacja jego kariery wojskowej podczas I wojny światowej:

1. Wstąpienie do armii: W sierpniu 1914 roku, po wybuchu I wojny światowej, Hitler zgłosił się do niemieckiej armii i został przyjęty jako ochotnik do pułku 16. Bawarskich Rezerwowych.

2. Służba na froncie zachodnim: Hitler został wysłany na front zachodni we wrześniu 1914 roku. Służył tam jako żołnierz piechoty, a później jako kurier, co narażało go na niebezpieczeństwo wojenne.

3. Rana w bitwie na froncie zachodnim: W 1916 roku Hitler został ranny w bitwie na froncie zachodnim w Sommecourt w wyniku wybuchu pocisku artyleryjskiego. Rana była poważna, i Hitler spędził kilka miesięcy w szpitalu.

4. Przeniesienie na wschód: Po wyzdrowieniu Hitler został przeniesiony na wschodni front w Rosji. Służył tam do końca wojny jako żołnierz, awansując do stopnia kaprala.

5. Doświadczenia wojenne jako katalizator: I wojna światowa miała ogromny wpływ na Hitlera. To wtedy zaczęły się kształtować jego przekonania narodowosocjalistyczne i antysemickie. Doświadczenia wojenne przyczyniły się do utrwalenia jego przekonania o potrzebie „rewolucji narodowej”.

6. Medal Żelaznego Krzyża: Hitler otrzymał Medal Żelaznego Krzyża II klasy i Medal Żelaznego Krzyża I klasy za odwagę na polu walki podczas I wojny światowej. To były jedne z niemieckich odznaczeń wojskowych.

7. Przedłużona służba po wojnie: Po zakończeniu wojny, Hitler pozostał w wojsku i brał udział w tłumieniu powstań komunistycznych w Niemczech, takich jak Spartakusowie. To okres, w którym zaczął być zaangażowany w działalność polityczną.

W czasie I wojny światowej, Hitler służył na różnych frontach, a jego doświadczenia wojenne, zwłaszcza upadek Cesarstwa Niemieckiego, wpłynęły na jego przekonania i ambicje. Po wojnie wrócił do cywila, ale wkrótce wstąpił do Niemieckiej Robotniczej Partii Robotników (później przekształconej w NSDAP), co stanowiło początek jego drogi w polityce i przyczyniło się do jego późniejszej kariery jako przywódcy narodowosocjalistycznej III Rzeszy.

Der Führer – czyli Adolf Hitler podczas II wojny światowej

Po wojnie zaangażowany jako agent wywiadu Reichswehry w Monachium; w 1919 roku nawiązał kontakt z kilkuosobową szowinistyczną, posługującą się frazeologią antykapitalistyczną, grupą polityczną, występującą pod nazwą Deutsche Arbeiterpartei, doprowadził do przemianowania jej na NSDAP (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei), a w 1921 objął jej przewodnictwo. W rok później utworzył terrorystyczne bojówki partyjne pod nazwą Sturm/Abteilungen (SA); 8-9 XI 1923 wraz z E. Ludendorffem stał na czele nieudanego puczu w Monachium, w związku z czym 1924 został skazany na 5 lat więzienia. W czasie odbywania kary napisał książkę Mein Kampf, w której sformułował szowinistyczny i rasistowski program hegemonii Niemiec w Europie. Po zwolnieniu z więzienia zreorganizował i rozbudował NSDAP oraz Schutz-Staffeln (SS), elitarnej przybocznej straży, która z czasem stała się najbardziej zbrodniczą organizacją hitlerowską. Reorganizacja zarówno NSDAP jak i SS miała na celu umożliwienie drogą legalną zdobycie władzy.

Po uzyskaniu pomocy wielkiej finansjery wysunął Hitler swoją kandydaturę w wyborach na urząd prezydenta Rzeszy, w których zyskał 36,8% głosów. Wykorzystując kolejne kryzysy rządowe oraz poparcie wielkiego kapitału zostaje powołany 30 stycznia 1933 roku przez prezydenta Hindenburga na stanowisko kanclerza. Po śmierci Hindenburga połączył w swych rękach urząd prezydenta i kanclerza. Sprawując odtąd nieograniczoną władzę w III Rzeszy, zapoczątkował okres wzmożonego terroru (gestapo), utworzył obozy koncentracyjne dla przeciwników faszyzmu i rozpoczął represje w stosunku do Żydów (norymberskie ustawy). Adolf Hitler stał się Führer’em. W 1938 osobiście obejmuje naczelne dowództwo sił zbrojnych. Realizując politykę podboju Europy doprowadza do aneksji Austrii, zaboru Czechosłowacji oraz napaści na Polskę, rozpoczynając w ten sposób 1 września 1939 II wojnę światową. Na podstawie decyzji Hitlera w czasie wojny wymordowanych zostało wiele milionów ludzi, w tym szczególnie masowe były mordy Żydów, Polaków i obywateli ZSRR.

Od początku 1945 przebywał Hitler w podziemnym bunkrze gmachu Kancelarii Rzeszy w Berlinie. 29 kwietnia 1945 w obliczu klęski Niemiec sporządził testament. Ostatni, deliryczny wyraz jego antysemickiej nenawiści kończył się słowami: „Nie chcę wpaść w ręce wrogów, którzy by dostarczyć rozrywki rozhisteryzowanemu motłochowi, potrzebują widowiska zorganizowanego przez Żydów. I dlatego postanowiłem zostać w Berlinie i tu, z własnej woli, ponieść śmierć”. Tego samego dnia zalegalizował swój związek z Ewą Braun a dzień później (30 kwietnia), około godz. 15.30 popełnił wraz z nią samobójstwo.

Śmierć Adolfa Hitlera

Fragmenty z książki Ericha Kempki, kierowcy Hitlera „Ostatnie dni z Adolfem Hitlerem”, str. 311-313, (Tłum. autora)

„… 30 kwietnia 1945 r. około godz. 9.00 zatelefonował do mnie Bormann i poprosił, abym wstąpił do niego. Poinformował mnie, że Führer i jego żona mają tego dnia rozstać się z życiem. Hitler miał polecić, że zwłoki jego oraz Ewy Hitler mają być natychmiast spalone po jego śmierci, tak aby nie mogły dostać się w ręce Rosjan. Bormann polecił mi, abym podjął w tym celu konieczne środki. Kilka minut później otrzymałem polecenie pojawienia się u Hitlera, który powtórzył to, co już wcześniej dowiedziałem się od Bormanna.

Po przygotowaniu zapasów benzyny, poleciłem zablokować dojście do jego prywatnych pomieszczeń Hitlera. (Do przedpokoju mieszkania Führera miały dostęp tylko Goebbels, Bormann, Burgdorf, Krebs, Rattenhuber, Mohnke, Linge oraz Kempka). To polecenie było motywowane koniecznością zachowania spokoju oraz zapobiegało obecności niepotrzebnych świadków, mającego się niebawem rozegrać dramatu.

Adolf Hitler oraz jego żona pożegnali się między godz. 14.30 a 15.00 z kilkoma najbliższymi współpracownikami: Josefem Goebbelsem, panią Goebbels, Bormannem oraz Burgdorfem w jednym z przyległych do jego mieszkania pokoju. Potem udali się oboje do prywatnego mieszkania. Od tego czasu przebywałem przy drzwiach prowadzących bezpośrednio do mieszkania Hitlera.

Tuż po tym pełniący przy drzwiach przedpokoju wartę żołnierz zameldował, że pojawiła się pani Goebbels z żądaniem umożliwienia jej widzenia się z Hitlerem. Zapukałem do drzwi Hitlera. Führer otworzył i ostrym głosem zapytał: „Co sobie pan życzy, Günsche?”. Powiedziałem, że pani Goebbels prosi o pilną rozmowę. Hitler sam wyszedł do pani Goebbels, która w międzyczasie pojawiła się w przedpokoju. Zaczęła go skłaniać, aby jednak opuścił Berlin. Hitler jednoznacznie odmówił prośbie i wrócił natychmiast do swoich pomieszczeń. Ja zamknąłem za nim drzwi. Nikt po tym nie wchodził do ich prywatnych pomieszczeń. Jest więc wykluczone, aby mogli zostać uśmierceni przez jakąś inną osobę.

Gdy Bormann, Linge oraz ja weszliśmy do prywatnych pomieszczeń Hitlera, zobaczyliśmy przy ścianie po lewej stronie nieżyjącego już Szefa. Osunięte ciało z nieco pochyloną głową wisiało na prawym oparciu fotela. Z jego prawego policzka sączyła się krew. Na podłodze i dywanie zdążyła się już utworzyć kałuża krwi. Strzelił w prawy policzek z własnego pistoletu PPK 7,65, który od dnia 22 kwietnia – po bardzo burzliwej naradzie – ciągle nosił przy sobie.

„…Nie wiem, czy Hitler jednocześnie ze strzałem z pistoletu zażył truciznę. Uważam to jednak za możliwe. ..”

Spalenie zwłok Adolfa Hitlera

Fragmenty listu Adiutanta Hitlera O. Günsche do Ericha Kempki, autora książki „Ostatnie dni z Adolfem Hitlerem”, str. 89-100, (Tłum. autora).

„… Dr Strumpfegger oraz Linge wynosili owinięte w ciemną polową plandekę zwłoki Hitlera. Aż do nasady nosa twarz Szefa była zasłonięta. Spod włosów, które w międzyczasie mocno posiwiały, widoczne było czoło w postępującej bladości śmierci Lewa ręka wysunęła się spod plandeki i od łokcia bezwładnie zwisała. W ślad za nimi szedł Martin Bormann niosąc martwą Ewę Hitler. W lekkiej czarnej sukni spoczywała w jego ramionach. Jej głowa w jasnych lokach była odchylona do tyłu. Ten widok wzruszył mnie jeszcze bardziej aniżeli widok mego Szefa. Ewa nienawidziła Bormanna – z jego powodu miała dużo nieprzyjemności. Już dawno przejrzała jego walkę o władzę. Teraz jej ciało niósł jej największy wróg. „Nie może więcej ani chwili pozostać w jego rękach!?- pomyślałem. Powiedziałem do Günschego: „Pomóż nieść Szefa, ja wezmę Ewę.” Podszedłem do Bormanna i zabrałem bez słowa jej ciało z jego rąk. Wyczułem, że jej zwłoki były mokre. Mimowolnie pomyślałem, że i ona również zastrzeliła się. (Później powiedział mi Günsche, że Szef przy osuwaniu się potrącił stojący na stole flakon a wylana z niego woda zalała Ewę Hitler). Niosąc ciało całkowicie zapomniałem o dwudziestu stopniach prowadzących do wyjścia z bunkra. Siły ustępowały. Zatrzymałem się. W połowie schodów pospieszył mi z pomocą Otto Günsche. Wspólnie wynieśliśmy martwe ciało Ewy na zewnątrz.

W odległości około trzech metrów od wyjścia dr Stumpfegger oraz Linge położyli w pośpiechu zwłoki Szefa na ziemi. W bezpośredniej bliskości stała betoniarka, którą w swoim czasie wykorzystano do wzmocnienia bunkra Hitlera płaszczem ochronnym. Hitler leżał owinięty w koc, zwrócony nogami w kierunku swego bunkra. Długie czarne spodnie były podwinięte do kolan. Prawa stopa była nieco zwrócona w lewo, tak jak zapamiętałem z czasów naszych wieloletnich podróży.

Günsche i ja położyliśmy ciało Ewy Hitler obok jej męża. Dookoła eksplodowały rosyjskie pociski. Co chwila byliśmy zasypywani ziemią. Było prawdziwe piekło! Igrając ze śmiercią przynosiłem jeden kanister benzyny po drugim, oblewałem oba ciała aż dostatecznie nasączyły się materiałem palnym. W małym zagłębieniu, które utworzyło się na skutek pracy betoniarki, właśnie tam gdzie leżały zwłoki, zbierała się benzyna i nasączała ubrania obu ciał. Nikt z nas nie opuszczał tego miejsca.

Dr Goebbels podał mi zapałki. Zbliżyłem ogień do nasączonych benzyną martwych ciał. W ułamku sekundy wystrzelił w górę potężny płomień i pojawił się czarny obłok dymu. Oszołomieni patrzyliśmy na przerażające widowisko. Sześć osób żegnało w ten sposób po raz ostatni swego Szefa i jego żonę. Ogień pożerał benzynę. Wciąż trzeba było dolewać jej do wygasającego płomienia i na nowo podpalać. Całkowite spalenie zwłok było niemożliwe. W ciągu tego popołudnia zużyliśmy kilkaset litrów benzyny. Trwało to do godziny 19.30. Odeszliśmy głęboko wzruszeni.

Günsche i ja wróciliśmy do pokoju naszego Szefa. Ogarnęło nas uczucie całkowitej pustki. Widzieliśmy jeszcze świeże ślady śmierci. Pistolety Ewy i Adolfa Hitlera leżały na czerwonym dywanie. Przewrócony flakon leżał na stole. Nieopodal stało zdjęcie matki z okresu jej młodości. Nad biurkiem wisiał obraz Fryderyka Wielkiego. Zagubiony w myślach opuściłem pomieszczenie, aby ponownie przystąpić do swoich żołnierskich obowiązków…”

 

Führer Adolf Hitler – ciekawostki

Oto kilka ciekawostek dotyczących Adolfa Hitlera:

1. Sztuka i życie jako malarz: Przed wstąpieniem do polityki, Hitler marzył o karierze artysty. W młodości próbował dostać się do wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, ale został odrzucony. Tworzył obrazy, z których wiele zostało zachowanych, choć jego talent jako malarza nie był uważany za wybitny.

2. Wegetarianizm: W okresie młodości i później Hitler był wegetarianinem. Twierdził, że unika mięsa ze względów zdrowotnych i etycznych. W trakcie jego rządów w III Rzeszy, niektóre potrawy w państwowych restauracjach były przygotowywane na bazie warzyw i roślin.

3. Strach przed kotami: Hitler miał znaczący lęk przed kotami i unikał kontaktu z nimi. Miało to wpływ na obszarach, w których przebywał, ponieważ koty były wyeliminowane z jego otoczenia.

4. Tajne bunkry i schrony: Hitler wydał rozkazy budowy wielu tajnych bunkrów i schronów na terenie III Rzeszy, w tym słynnego bunkra w Berlinie, w którym spędził ostatnie dni swojego życia.

5. Obsesyjna dbałość o swoją prywatność: Hitler był bardzo skupiony na swojej prywatności i dbał o to, żeby nie było publicznie dostępnych zdjęć jego dzieciństwa czy młodości. Chciał budować swój wizerunek zgodnie z własnymi preferencjami.

6. Próby zabójstwa: W trakcie swojej kariery politycznej Hitler był celem wielu prób zabójstwa (mówi się, że w sumie na życie Furhera przeprowadzono 42 zamachy).

7. Nieślubne dziecko: Istnieją kontrowersje dotyczące rodziny Hitlera. Wielu badaczy uważa, że mógł mieć nieślubne dziecko z Francuską dziewczyną, Charlotte Lobjoie, w czasie I wojny światowej.

8. Złote zęby: Po śmierci Hitlera w jego jamie ustnej znaleziono złote zęby, które miały być częścią jego protetyki stomatologicznej.

9. Samobójstwo: Hitler i jego żona Eva Braun popełnili samobójstwo w swoim berlińskim bunkrze 30 kwietnia 1945 roku, kiedy siły aliantów zbliżały się do stolicy Niemiec. Ich ciała zostały spalone i zakopane, aby uniknąć pochówku przez zwycięzców.

Te ciekawostki rzucają światło na różne aspekty życia i osobowości Adolfa Hitlera, zarówno te znane, jak i te mniej znane. Hitler był jednym z najbardziej kontrowersyjnych i wpływowych przywódców w historii, a jego działania miały tragiczne konsekwencje dla milionów ludzi.


Adolf Hitler - Przywodca III Rzeszy
Adolf Hitler - Fuhrer
Gierłoż. Adolf Hitler, Karl Doenitz 1942
Hitler i Ewa Braun
Blondi - owczarek Hitlera
adolf-hitler